Eten, eten en nog eens eten... Mmmmmhh!
Blijf op de hoogte en volg Jenthé
13 Maart 2016 | Tanzania, Arusha
Op school gaat alles zijn normale gangetje. Er zijn geen spectaculaire dingen gebeurd. We hebben enkele nieuwe materialen (materialen om de datum dagelijks visueel voor te stellen en papieren met de namen van de dagen in het Swahili) ontwikkeld en in beide klassen omhoog gehangen. Nu is het enkel nog even afwachten of ze effectief gebruikt zullen worden. De SEN-leerkrachten reageerden alleszins zeer enthousiast. Volgende week zullen we verder werken aan onze daglijn, zodat deze nog verduidelijkt kan worden aan de SEN-leerkrachten. Op die manier kan het gebruikt worden na de vakantie. Dit zal echter zonder mij gebeuren, aangezien ik tegen dan Tanzania reeds heb verlaten. Op school verloopt dus alles naar mijn zin. Laat ons hopen dat mijn laatste schoolweek even goed zal worden! :)
We hebben ook heel wat leuke dingen gedaan in onze vrije tijd. Woensdagavond heb ik, samen met Sharis, Marie en Hanne, een gezellige avond gehad in Africafe. Het was een avond boordevol 'ladytalk'. :D De lekkere fruitsap en het lekkere stuk taart hebben mij weer goed gesmaakt. Althans... op dat moment. 's Nachts begon mijn maag immers wat op te spelen. Het bleken uiteindelijk zuuroprispingen te zijn, een niet zo gezellig kwaaltje. Gelukkig voelde ik me niet echt ziek, waardoor ik mijn dagje wel heb kunnen doorbrengen op school.
Donderdagavond stond er een gezellig dinertje op de planning. We hadden immers Sarah, Jackie, Denise en Susan uitgenodigd om allemaal samen te eten in het vrijwilligershuis. Oorspronkelijk gingen wij koken voor de gasten en onszelf. Enkele dagen na de uitnodiging stelde Jackie echter voor om allemaal iets te maken. Daar heb ik geen nee op gezegd. Al zeker niet toen ik hoorde dat Sarah brownies ging maken als dessert (P.S. Sarah was vroeger een chef-kok). Uiteindelijk hebben wij het voorgerecht en het hoofdgerecht gemaakt. Geen nood, ondanks mijn zuuroprispingen heb ik mij nog steeds kunnen volproppen met al dat lekkers op tafel. Bovendien was het echt supergezellig. Er werd heel wat gelachen. Zo leerde Jackie ons de 'chickendance'. Jullie denken waarschijnlijk meteen aan de kuikentjesdans. Deze dans is echter bedoeld om opdringerige mannen op een afstand te houden in Via Via. Het is heel simpel: steek je handen onder je oksels en beweeg opvallend hard in alle richtingen. Een mix van dansen en boksen. :D
Dineren, dat doen we toch graag hé! :D Dan zullen we nog maar eens lekker gaan eten zeker? Vrijdag gingen we met alle vrijwilligers van het vrijwilligershuis naar Picasso, waar ik opnieuw een heerlijke pasta heb gegeten. Jammer genoeg zijn er heel wat dingen fout gelopen. Ik denk dat ze nog wat training nodig hebben in het bedienen van iets grotere groepen. Achja, het lekkere eten maakte alles goed. Na het etentje ben ik in mijn bedje gekropen. Zaterdag zou immers een druk dagje worden.
Zaterdagmorgen werden we om 8u opgepikt door Emmanuel, onze sympathieke taxi-chauffeur en gids. Hij bracht ons om te beginnen naar Snake Park, een hele kleine zoo waar we slangen, hagedissen, krokodillen, schildpadden en enkele vogels gezien hebben. Het hoogtepunt in Snake Park was toch wel het vasthouden van een slang, iets wat ik nog nooit gedaan had. Ik had oorspronkelijk toch wel een beetje schrik. Nadat ik even gevoeld had aan de slang, heb ik mij er toch maar aan gewaagd. Ik heb er geen minuut spijt van gehad. Superervaring!
Vlak naast Snake Park bevond zich een Masai Museum. Aan de hand van poppen, gebouwen en materialen werden het dagelijkse leven en enkele tradities voorgesteld. Emmanuel nam ons op sleeptouw en vertelde heel wat interessante dingen. Aan het einde van het museum kwamen we uit bij enkele winkeltjes in een typisch Masai-huisje. De souvenirtjes in deze winkeltjes hadden we reeds gezien op 'the Masai Market'. Ik heb mij deze keer dus ingehouden. :D Om ons bezoek aan Snake Park af te sluiten, heb ik me nog aan kameelrijden gewaagd. Als er op dat moment mensen aan het slapen waren, heb ik ze hoogstwaarschijnlijk wakker geschreeuwd. Zo'n kameel was voor mij immers best wel hoog. Ik heb wel genoten van deze nieuwe ervaring.
Onze volgende halte was Shanga. Op deze plaats worden mensen met een beperking ingezet om juwelen, schilderijen, glaswerken... te maken. Deze souvenirs worden gemaakt van gerecycleerd materiaal. We kregen een korte rondleiding van een plaatselijke gids. Hij legde uit hoe de materialen gemaakt worden. Bovendien konden we het ook met onze eigen ogen waarnemen. Ik vind het persoonlijk een zeer mooi initiatief. Jammer genoeg was het prijskaartje wat minder mooi. :D Het bezoek aan Shanga werd uiteindelijk afgesloten met een plaatselijke lunch.
Onze laatste halte was Cultural Heritage. Dit is een soort van shoppingcenter waar je souvenirs kan kopen...althans, de rijke toeristen kunnen dat. Voor ons was het dus meer een museum dan een winkel. Toch vond ik het leuk om hier eens rond te lopen. Op het einde van ons bezoek zijn we richting 'the Art Gallery' getrokken, waar we Afrikaanse kunst konden bewonderen. Ik vond het best nog wel ontspannend om te doen. Bovendien kon ik op deze manier zien wat Afrikaanse kunstenaars zoal maken.
Na het bezoek aan Cultural Heritage bracht Emmanuel ons terug naar het vrijwilligershuis, waar we ons gingen klaarmaken voor een Fundraise. Dan, de persoon die de huisbezoeken aan de sponsorkinderen regelt, had deze Fundraise georganiseerd voor ngo 'Twiga Vision Tanzania', waar hij zelf deel van uitmaakt. Als ik heel eerlijk mag zijn, mag ik toch wel stellen dat het een flop was. De Fundraise had normaal moeten beginnen om 18u. Het is uiteindelijk 20u geworden. Bovendien was ons iets voor te drinken en te eten beloofd. In ruil daarvoor zouden wij wat geld geven om 'Twiga Vision Tanzania' te steunen. We hebben uiteindelijk moeten wachten tot 20u alvorens we iets aangeboden kregen om te drinken. Nadien volgden er enkele presentaties over de projecten van deze ngo. Vervolgens kregen we ons avondeten. Het was intussen 21u30 en best wel frisjes buiten. Geen al te beste avond dus. Achja, we hebben toch maar weer het goede doel gesteund. :)
Geloof het of niet, vandaag ben ik naar de kerk geweest. Ze hadden ons verteld dat een kerkdienst in Tanzania zeer feestelijk verloopt. Er wordt immers gezongen en gedanst. Ik wou dit dus zeer graag eens meemaken. Het was echter een enorme tegenvaller. Tijdens deze kerkdienst werd er niet gedanst en weinig gezongen. Er werd vooral veel verteld. Aangezien dit allemaal in het Swahili gebeurde, kan u zich voorstellen dat het best wel saai was. Ik vrees dat we niet de meest geschikte kerkdienst hebben uitgekozen. :D Nadien werden we door Susan uitgenodigd voor lunch bij haar thuis. Ze had enkele heerlijke gerechten klaargemaakt. Opnieuw jummie for my tummy! :) Zoals jullie kunnen lezen, kom ik hier zeker geen eten tekort. Voor diegenen die dachten dat ik als een geraamte zou terugkomen (ok ja, dat was ik al): jullie hebben het mis. :D
Op naar de laatste schoolweek!
Liefs
Jenthé
We hebben ook heel wat leuke dingen gedaan in onze vrije tijd. Woensdagavond heb ik, samen met Sharis, Marie en Hanne, een gezellige avond gehad in Africafe. Het was een avond boordevol 'ladytalk'. :D De lekkere fruitsap en het lekkere stuk taart hebben mij weer goed gesmaakt. Althans... op dat moment. 's Nachts begon mijn maag immers wat op te spelen. Het bleken uiteindelijk zuuroprispingen te zijn, een niet zo gezellig kwaaltje. Gelukkig voelde ik me niet echt ziek, waardoor ik mijn dagje wel heb kunnen doorbrengen op school.
Donderdagavond stond er een gezellig dinertje op de planning. We hadden immers Sarah, Jackie, Denise en Susan uitgenodigd om allemaal samen te eten in het vrijwilligershuis. Oorspronkelijk gingen wij koken voor de gasten en onszelf. Enkele dagen na de uitnodiging stelde Jackie echter voor om allemaal iets te maken. Daar heb ik geen nee op gezegd. Al zeker niet toen ik hoorde dat Sarah brownies ging maken als dessert (P.S. Sarah was vroeger een chef-kok). Uiteindelijk hebben wij het voorgerecht en het hoofdgerecht gemaakt. Geen nood, ondanks mijn zuuroprispingen heb ik mij nog steeds kunnen volproppen met al dat lekkers op tafel. Bovendien was het echt supergezellig. Er werd heel wat gelachen. Zo leerde Jackie ons de 'chickendance'. Jullie denken waarschijnlijk meteen aan de kuikentjesdans. Deze dans is echter bedoeld om opdringerige mannen op een afstand te houden in Via Via. Het is heel simpel: steek je handen onder je oksels en beweeg opvallend hard in alle richtingen. Een mix van dansen en boksen. :D
Dineren, dat doen we toch graag hé! :D Dan zullen we nog maar eens lekker gaan eten zeker? Vrijdag gingen we met alle vrijwilligers van het vrijwilligershuis naar Picasso, waar ik opnieuw een heerlijke pasta heb gegeten. Jammer genoeg zijn er heel wat dingen fout gelopen. Ik denk dat ze nog wat training nodig hebben in het bedienen van iets grotere groepen. Achja, het lekkere eten maakte alles goed. Na het etentje ben ik in mijn bedje gekropen. Zaterdag zou immers een druk dagje worden.
Zaterdagmorgen werden we om 8u opgepikt door Emmanuel, onze sympathieke taxi-chauffeur en gids. Hij bracht ons om te beginnen naar Snake Park, een hele kleine zoo waar we slangen, hagedissen, krokodillen, schildpadden en enkele vogels gezien hebben. Het hoogtepunt in Snake Park was toch wel het vasthouden van een slang, iets wat ik nog nooit gedaan had. Ik had oorspronkelijk toch wel een beetje schrik. Nadat ik even gevoeld had aan de slang, heb ik mij er toch maar aan gewaagd. Ik heb er geen minuut spijt van gehad. Superervaring!
Vlak naast Snake Park bevond zich een Masai Museum. Aan de hand van poppen, gebouwen en materialen werden het dagelijkse leven en enkele tradities voorgesteld. Emmanuel nam ons op sleeptouw en vertelde heel wat interessante dingen. Aan het einde van het museum kwamen we uit bij enkele winkeltjes in een typisch Masai-huisje. De souvenirtjes in deze winkeltjes hadden we reeds gezien op 'the Masai Market'. Ik heb mij deze keer dus ingehouden. :D Om ons bezoek aan Snake Park af te sluiten, heb ik me nog aan kameelrijden gewaagd. Als er op dat moment mensen aan het slapen waren, heb ik ze hoogstwaarschijnlijk wakker geschreeuwd. Zo'n kameel was voor mij immers best wel hoog. Ik heb wel genoten van deze nieuwe ervaring.
Onze volgende halte was Shanga. Op deze plaats worden mensen met een beperking ingezet om juwelen, schilderijen, glaswerken... te maken. Deze souvenirs worden gemaakt van gerecycleerd materiaal. We kregen een korte rondleiding van een plaatselijke gids. Hij legde uit hoe de materialen gemaakt worden. Bovendien konden we het ook met onze eigen ogen waarnemen. Ik vind het persoonlijk een zeer mooi initiatief. Jammer genoeg was het prijskaartje wat minder mooi. :D Het bezoek aan Shanga werd uiteindelijk afgesloten met een plaatselijke lunch.
Onze laatste halte was Cultural Heritage. Dit is een soort van shoppingcenter waar je souvenirs kan kopen...althans, de rijke toeristen kunnen dat. Voor ons was het dus meer een museum dan een winkel. Toch vond ik het leuk om hier eens rond te lopen. Op het einde van ons bezoek zijn we richting 'the Art Gallery' getrokken, waar we Afrikaanse kunst konden bewonderen. Ik vond het best nog wel ontspannend om te doen. Bovendien kon ik op deze manier zien wat Afrikaanse kunstenaars zoal maken.
Na het bezoek aan Cultural Heritage bracht Emmanuel ons terug naar het vrijwilligershuis, waar we ons gingen klaarmaken voor een Fundraise. Dan, de persoon die de huisbezoeken aan de sponsorkinderen regelt, had deze Fundraise georganiseerd voor ngo 'Twiga Vision Tanzania', waar hij zelf deel van uitmaakt. Als ik heel eerlijk mag zijn, mag ik toch wel stellen dat het een flop was. De Fundraise had normaal moeten beginnen om 18u. Het is uiteindelijk 20u geworden. Bovendien was ons iets voor te drinken en te eten beloofd. In ruil daarvoor zouden wij wat geld geven om 'Twiga Vision Tanzania' te steunen. We hebben uiteindelijk moeten wachten tot 20u alvorens we iets aangeboden kregen om te drinken. Nadien volgden er enkele presentaties over de projecten van deze ngo. Vervolgens kregen we ons avondeten. Het was intussen 21u30 en best wel frisjes buiten. Geen al te beste avond dus. Achja, we hebben toch maar weer het goede doel gesteund. :)
Geloof het of niet, vandaag ben ik naar de kerk geweest. Ze hadden ons verteld dat een kerkdienst in Tanzania zeer feestelijk verloopt. Er wordt immers gezongen en gedanst. Ik wou dit dus zeer graag eens meemaken. Het was echter een enorme tegenvaller. Tijdens deze kerkdienst werd er niet gedanst en weinig gezongen. Er werd vooral veel verteld. Aangezien dit allemaal in het Swahili gebeurde, kan u zich voorstellen dat het best wel saai was. Ik vrees dat we niet de meest geschikte kerkdienst hebben uitgekozen. :D Nadien werden we door Susan uitgenodigd voor lunch bij haar thuis. Ze had enkele heerlijke gerechten klaargemaakt. Opnieuw jummie for my tummy! :) Zoals jullie kunnen lezen, kom ik hier zeker geen eten tekort. Voor diegenen die dachten dat ik als een geraamte zou terugkomen (ok ja, dat was ik al): jullie hebben het mis. :D
Op naar de laatste schoolweek!
Liefs
Jenthé
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
